Ostatnio na lekcjach języka polskiego „Twórcze pisanie” oglądaliśmy filmy dokumentalne. Jedna z wychowanek, Sylwia, uczennica szkoły podstawowej, tak oto interpretuje „Rodzinę człowieczą” Władysława Ślesickiego.
Sylwia udowodniła, że w życiu ludzi, jak mówi mądre porzekadło „nic o nas nie dzieje się bez nas – ludzi…”.
Film dokumentalny „Rodzina człowiecza” Władysława Ślesickiego pokazuje historię różnych ludzi: pary nowożeńców, staruszków, ludzi dorosłych, pracujących osób…
Na początku widzimy góralskie wesele, gdzie przeplata się wiele tradycji, na przykład pannie młodej zdejmuje się się welon z głowy, a następnie zakłada się chustę, co oznacza, że kobieta jest już mężatką.
Dalej obraz przedstawia nam codzienność rolnika, którego praca wymaga mnóstwo starań, czasami nawet cierpień, wszystko po to, żeby móc utrzymać siebie i swoją rodzinę…
Cały filmy jest o życiu ludzkim. Ekranizacja daje do myślenia na temat tego, w jak małym stopniu zmieniły się człowiecze cele, emocje, dążenia na przestrzeni wielu pokoleń.
W mojej ocenie ta produkcja jest warta obejrzenia, bo doskonale obrazuje przekrój życia począwszy od ożenku i zakładania rodziny przez ciężką pracę aż po starość. Mimo że film nie przypomina tych, które dzisiaj oglądamy i ma zupełnie inną tematykę – warto go zobaczyć, ponieważ reżyser opowiada odbiorcy, że życie z pozoru różnych ludzi było, jest i będzie bardzo jedno do drugiego podobne.
